Star’da yayınlanan “Bir Şansım Olsa”nın sunucusu Ahu Sungur: Bize başvuran seyircilerimizin hikayeleri, kendi hayat hikayemiz kadar kıymetli

Yayınlandığı günden itibaren izleyicilerin ilgisini ve beğenisini toplayan reyting başarısı ile isminden kelam ettiren, Türkiye dışında iki ülkeye de satışı gerçekleşen özgün program “Bir Talihim Olsa”, birinci kısmıyla 22 Nisan Cumartesi günü Star’da ekrana geldi.

Her cumartesi Star‘da ekrana gelecek olan Bir Bahtım Olsa’nın sunuculuğunu üstlenen Ahu Sungur, ntv.com.tr’nin sorularını yanıtladı.

Bir Bahtım Olsa’yı sunmaya başladıktan sonra hayatınızda neler değişti, Bir Talihim Olsa hayatınızı ne tarafta etkiledi?

Empati yeteneği yüksek bir insan olduğumu düşünüyorum ama Bir Bahtım Olsa’dan sonra empati hissim daha da arttı. O kadar farklı hayatlarla karşı karşıya kaldım ki…. Bu benim için hem sağlam bir deneyim hem de bakış açım için büyük bir değişim.

“GİTTİĞİM HER YERDE EN ÇOK ‘AAA TALİH GELMİŞ’ DİYORLAR”

Sokaktaki yorumları da merak ediyoruz. Sokaktaki yorumlarda, sizi gördüklerinde sizinle gerçekleşen sohbetlerde neler var?

Daha bugün yaşadığımı anlatayım. Bir anne kız çevirdi yolumu. Sarıldılar. “İnsanları barıştırıyorsunuz size teşekkür ederiz” dediler. Bu kıymet biçilemez bir his. Gittiğim her yerde çok sıcak karşılanıyorum ve en çok şu cümleyi duyuyorum ve seviyorum; “Aaa baht gelmiş…” Daha ne isterim? Şanslı bir insandım ama bu program beni talihin ta kendisi yaptı.

“EVLADINDAN KOPARILMIŞ ANNE YA DA BABAYLA KARŞILAŞTIĞIMDA PERİŞAN OLUYORUM”

Bir Bahtım Olsa’da şimdiye kadar sizi en çok etkileyen kıssa ne oldu?

İşlediğimiz, dokunduğumuz her öykü benim için eşit ve çok değerli, zira hepsi biricik. İnsanın kendisi üzere, kıssası de biricik. Lakin evlatlarından koparılmış bir anne ya da babayla karşılaştığımda perişan oluyorum. Ve biliyor musunuz müracaatlara baktığımda şunu görüyorum; çok fazla evlatlık verilmiş ya da evladı kendilerinden koparılmış ebeveynler var. Bu çok acı. Elimde olsa hepsini buluştururum.

Dizi ve sinemada sizi izleyenlerin karşılarına, Bir Talihim Olsa ile gerçek kıssalarla çıktınız… Ahu Sungur bu defa rol yapmıyordu…

Öncelikle bu soru için daha doğrusu sorunun içerisindeki yanıt, yani tespit için teşekkür ederim. Gerçekten de ben bu programı sunmaya başladığım birinci andan itibaren en gerçek halimleyim. Filtresiz hatta çırılçıplağım. Aslında ben mesleğimi icra ederken de yani bir karakter yaratmaya çalışıp bunu performansımla izleyiciye aktarırken de rolü oynamaktan fazla o rolün en gerçek halini sunmaya çalıştım daima. Oynadığım karakterlerin tümünü sahiden yaşarmışcasına aktardım. Seyirci hisseder, her şeyi görür ve anlar. Rol mü kesiyorsunuz hakikaten orada mısınız bilir. Şayet hakikaten oradaysanız onlar için kapladığınız o alanın hakkını sonuna kadar vermelisiniz. Ben bu programda seyircinin ta kendisiyim en samimi halimle. Beni izlerlerken onlardan tek farkım o an onların yerine verdiğim reaksiyonlar. Emin olsunlar ekrandan fısıldadıkları her his ve sözcük yüreğimin tam içinde.

“İÇİNDEN ÇIKAMADIĞIM HER HİSTE PSİKOLOĞUMUZDAN TAKVİYE ALIYORUM”

Çekimlere nasıl hazırlanıyorsunuz? En kıymetlisi çekim bitince ruh haliniz nasıl oluyor?

Büyük bir titizlikle hazırlanıyoruz. Yanımda ve ardımda çok sağlam çok değerli bir takım ve imal şirketim BBO var. Sevgili Mahperi Altun Uçar ile Şafak Bakkalbaşıoğlu’na ve tüm takımıma, hepsine çok güveniyorum. Onlar bana güvenip bu şahane programı emanet ettiler bu benim için çok değerli. Star TV üzere bir televizyon devinin en değerli saatlerinden biri, bana ve grubumuza güvenilerek teslim ediliyor… Ben de bu emanete en titiz, en güzel biçimde bakmaya çalışıyorum. Biz birbirini çok seven, anlayan, birlikte hareket eden bir grubuz. Aramızdaki en güçlü his da itimat. Biz birbirimize itimatla ve içtenlikle bağlı olduğumuz için de seyircimiz bize güveniyor ve hayat öykülerini teslim ediyor. Her kısmı bitirdiğimde kesinlikle yeni bir şey öğrenmiş oluyorum hayata ve beşere dair. Ruhum, hislerim bazen karışıyor bazen duvara vurmuşum üzere hissediyorum; işte o an elimizden gelenin en düzgününü yaptığımızdan emin olmanın huzuruna sarılıyorum. Bir de doğal ki mükemmel bir klinik psikoloğumuz var, Aleyna Uçar; içinden çıkamadığım her histe ya da bir kenara bırakamadığım her şey de onun bilgisine aklına sarılıyorum.

Hayata bakışınızı etkiledi mi Bir Bahtım Olsa? Programdaki duygusal anları nasıl denetim ediyorsunuz? Bazen hudutlar geriliyor, bazen gözyaşı oluyor…

Hayata bakışımı etkilemez mi hiç? Bu programa başlamadan evvelki Ahu değilim artık mesela. Hayatta başımıza her an her şeyin gelebileceğine iknayım artık. O denli hayatlar var ki… Bazen öfke duyuyorsunuz bazen şefkat… Bazen kahkahalar atmak geliyor içinizden bazen oturup hüngür hüngür ağlamak.

Aslında o denli de yapıyorum galiba? Bir gün biri bana dedi ki; taraf tutuyorsunuz! Evet dedim, tutuyorum. Doğrununi ahlakıni sevginin ve barışın yanındayız. Hayatın ta kendisi aslında bizim programımız. Siz üzüldüğünüzde ağlamıyor musunuz mesela? Ağlıyorsunuz. Ben de karşımda, yani programda beni kahredecek bir şey gördüğümde ekran başındaki seyircimizle oturup ağlıyorum. Ve bunu da hiç gizleme gereği duymuyorum. Zira beşerim. Herkes üzereyim. Hepimiz hem biriciğiz hem de birer hiçiz aslında. Bir damla kadarız tahminen de şu koca dünyada. Gerçek olabilmek kıymetli olan. Gerçek olabilmek. Ve bunun için gayret sarfetmeden olabilmek. Olduğu üzere. Sahi. Gerçek olabilmek.

“BİZE BAŞVURAN SEYİRCİLERİMİZİN ÖYKÜLERİ, KENDİ HAYAT ÖYKÜMÜZ KADAR KIYMETLİ”

Bir Talihim Olsa’ya başvurmak isteyenlere neler söylersiniz?

Bizi sevdiklerini biliyorum biz de onları çok seviyoruz. Sevginin yanındaki en değerli his, inanç. Bize gönül rahatlığıyla güvenip hayat hikayerini teslim edebilirler. Kendi hayat öykümüz kadar değerli bizim için bize başvuran seyircilerimizin hayat kıssaları. Unutmasınlar yalnızca biz dokunmuyoruz onların hayat öykülerine onlar da kıssalarıyla bizlerin hayatına dokunuyorlar.

Program dışında hayat nasıl gidiyor? Toplumsal medyada ailenizle paylaşım yapmanıza çok hoş yansılar, yorumlar alıyorsunuz.

Şükürler olsun hayatım çok uygun gidiyor. Çok sevdiğim ve varlıklarına her an şükrettiğim bir ailem var. Bana çocukken ne olacaksın diye sorarlardı. Anne olacağım bir de oyuncu olacağım derdim. Her ikisi de oldu. Her ikisini olmayı da çok istedim ancak doğal ki istemek yetmez çok emek verdim ve her an emek veriyorum. Mesela oğlum beni yalnızca annesi olduğum için değil Ahu olduğum için sevsin istedim daima ve başardım galiba. Mükemmel bi ilgimiz var. 21 yıldır kocama daima aşığım, onun söylediğine nazaran o da bana. İnsanın kendi çizdiği hayatta seçtiği yol arkadaşının yolda ne üzere zorluklarla karşılaşılırsa karşılaşılsın hala sevgi ve itimat dolu olması çok kıymetli ve değerli. Aile çok şey. Aile her şey tahminen de. En kıymetlisi de evlat.

Bir çocuğu dünyaya getirmeye siz karar veriyorsunuz, öyleyse ona vereceğiniz en değerli armağan yeterli bir çocukluk olmalı. Buradan bu röportajı okuyan her anne babaya seslenmek istiyorum. Lütfen çocuklarınızın yanında arbede etmeyin. Birbirinize çok mu kızdınız, bekleyin; çocuğunuz okula gidiyorsa, okula gitmiyorsa inançlı bir yere teslim edin, aranızdaki sorunları birbirinize yalnızca ikinizin duyabileceği formda haykırın. Ancak çocuğu o öfkenin ortasında bırakmayın. Huzurlu bir ortamda büyüyen çocuk huzurlu ve sakin oluyor. Çocukların dünyası tertemiz ve çok naif. O dünyayı karartmaya ilerideki yaşlarında bizlerin kirlettiği geçmişi temizletmeye hakkımız yok. Bizim tek yapmamız gereken onları sevmek korumak kollamak ve istedikleri sürece artlarında yanlarında olmak. Sevgide cimrilik etmediğimiz şahane günler diliyorum. Herkes ailesine sevdiklerine sarılsın sarmalasın kucaklasın. Ben de artık daima yaptığım üzere Ege’me ve Suat’a sarılıp onları ne kadar çok sevdiğimi söyleyeceğim. Yine… Yeniden…